100

                                                      

     මාතෘකාව දැක්කහම පෝස්ට් එක මොකක් ගැනද කියල හිතා ගන්න පුළුවන්නේ.100 වැනි පෝස්ට් එක වුනාට Dashboard  එකෙන් පෙනුන විදියට මේක 105 වැනි පෝස්ට් එක.කලින් පෝස්ට් කීපයක් ඉවත් කිරීම නිසා මේ ලිපිය තමයි 100 වැනි ලිපිය ලෙස බ්ලොගයේ සනිටුහන් වෙන්නේ.

   2010 සැප්තැම්බර් ඔක්තෝම්බර් මාස වෙනකම්ම සිංහළ බ්ලොග් ගැන පූර්ණ වැටහීමක් නොවීය.2010 සැප්තැම්බර් මාසයේදී  අන්තර්ජාල පහසුකම ලැබීමත් සමඟ අන්තර්ජාලය තුල වැඩි කාලයක් රැදීමට අවස්ථාව ලැබුණි.ගූගල් සෙවුම් කිරීමේදී "සිංහළ බ්ලොග් කියවනය" දුටු නමුත් එහි අරමුණ ගැන වැටහීමක් ඒ වන විටද මා හට නොතිබුනි..එවකට මා සිතා සිටියේ එහි දැක්වෙන ලිපි සියල්ල එක් අයකුගේ නිර්මාණ ලෙසයි.පසුකලෙක අවබෝධ වූ ආකරයට මා මුලින්ම කියවූ බ්ලොග් ලිපි "මාරයාගේ හෝරාව" ,"ටැබූ සබ්ජෙක්ට්" ,"මකර රජදහණ"  බ්ලොග් අඩවිවල ලිපි බව වටහා ගත හැකි විය.

    ජ්‍යොතිෂය සම්බන්ධ සිංහල ලිපි සෙවීමේදී "කේන්දර සිංහලෙන්" අඩවිය හදිසියේ නෙත ගැටුනි.එය ලියන "රෝහණ වසන්ත" මහතාගේ දුරකථන අංකය දැක යම් කිසි ජ්‍යොතිෂ කරුණක් පිළිබදව ඔහු සමඟ කතා බහ කලෙමි.එදා ඔහු සමඟ එම දුරකථන සංවාදය සිදු නොකරන්න මෙම "ලංකා ජ්‍යොතිෂ අරණ" බ්ලොගය ලිවීම තව ප්‍රමාද වීම හෝ කිසි දිනෙක සිදු නොවීමට ඉඩ තිබුණි.රෝහණ වසන්ත මහතා සමඟ දුරකථන සංවාදයෙන් පසු ඇතිවූ හැදුනුම් කම හේතු කොට ගෙන මටත් බ්ලොගයක් ලිවීමට සිත් විය.ඒ අදහස රෝගණ වසන්ත මහතාට දැන්වූ විට ඔහු ඉතා සුහදව මා හට ඒ සදහා ගුරු හරුකම් දුන්නේය.

   බ්ලොගය නිර්මාණය කිරීම,එයට ලිපි දමන ආකාරය එය සයිබර් අවකාශය තුල ප්‍රචාරණය කරන ආකාරය පිළිබදව මා දැනුවත් කල රෝහණ වසන්ත මහතා ජ්‍යොතිෂය පිලිබද ලිවීමේදී ජ්‍යොතිෂවේදියාගේත් ජ්‍යොතිෂයේත් ගෞරවය සුරැකෙමින් ගාම්භීරව හා විනීතව ලියයුතු ආකරය පිළිබදව මාව නිරන්තයෙන් දැනුවත් කලේය.මේ වනවිටත් මගේ බ්ලොගයේ ලියැවෙන දේවල් වල ඇති සුදුසු නුසුදුසු කම් පිළිබදව ඉතා සෟජුව වැඩිහිටියකු මෙන් මා දැනුවත් කරවන රෝහණ වසන්ත මහතාට මෙම 100 වැනි ලිපියෙන් ගෞරවය පුදමි.

  සයිබර් අවකාශය තුලදී ජ්‍යොතිෂය ගැන ලිවීමේදී ලේඛකයා වඩාත් ප්‍රවේශම් සහගත විය යුතුය.ජ්‍යොතිෂය පිළිබද අවබෝධපිරිස අඩු වුවත් ඒ පිළිබද උනන්දුව වැඩි අය එමට සිටිති .ශාස්ත්‍රීය කරුණු ලිවීමේදී ඉතාමත් නිවරද්‍ය තොරතුරු සැපයීම අවශ්‍යතාව තදින් ඇත.අප ලියන ලිපියක සුළු වැරැද්දක් වුවත් ඉන් ඇතිවන නරක බලපෑම මහත්ය.මේ හේතුව නිසාම ජ්‍යොතිෂ සිද්ධාන්ත පිළිබදව ලිපි ලිවීමේදී ලේඛකයා ඉවසීමෙන් හා අවබෝධයෙන් කටයුතු කළ යුතුය.ලිපියක් බ්ලොගයට ඇතුලත් කිරීමට පෙර වෙනත් වැඩිහිටි ජ්‍යොතිෂ වේදීන්ගෙන් ගුරු හරුකම් ගැනීම මා නිරන්තරයෙන් සිදු කරන දෙයකි.එම කාර්යයේදී මාගේ ටෙලිෆෝන් බිල වැඩි වුවත් ලබාගත් දැනුම් සම්භාරය කියා නිම කළ නොහැක. 

  බ්ලොගය ලිවීමේදී සයිබර් මිතුරන්ගෙන් ලැබුණු සහයද සදහන් කළ යුතුමය.සයිබර් අවකාශයෙන්ම හදුනා ගත් "මාරයාගේ හෝරාව" ලියන සී.ටී. කුමාර මිත්‍රයාත් "අළුත් ගෙදර" ලියන දසුන් සමීර සොයුරාත් බ්ලොගයේ ලිපි ලිවීමේදී මා හට ලබා දුන් සහයෝග මතක් කළ යුතුය.එමෙන්ම කමෙන්ටු හරහා මෙන්ම කමෙන්ටු නොදැම්මත් මෙහි ලිපි කියවීමෙන් මගේ බ්ලොගයේ  පරිශ්‍රමයට වටිනාකමක් ලබා දුන් සියළුම පාඨකයන්ටද ස්තූති වන්ත වෙමි.

    සාමාන්‍ය ජන සමාජය තුලදි මෙන්ම සයිබර් අවකාශය තුල සිටින ජ්‍යොතිෂය ප්‍රතික්ෂේප කරන පිළිකුල් කරන සොයුරන්ද වරින් වර මේ බ්ලොගය හා සම්බන්ධ වී ඇත.ඔවුන්ට මෙහි ලිපි කියැවීමට හා කමෙන්ට් කිරීමට අයිතිය ඇත.එවැනි අය ඇතැමෙක් ද්වේෂ සහගත ලෙස දැමූ කමෙන්ටු මා විසින් ඉවත් කොට ඇතත් විරුද්ධ මත ඉවසීම හා ඒවාට ඇහුම්කම් දීමට අපි පුරුදු විය යුතුය.නැතහොත් මෙය පාළුගෙදර වළං බිදීමක් වැනිය.තමාට පෞද්ගලිකව බලපා ඇති ගැටළුවකට ජ්‍යොතිෂමය පිළිතුරක් බලාපොරොත්තුවන අයට තමාගේ අනන්‍යතාවෙන් පැමිණිය නොහැකි නිසා මෙවැනි බ්ලොගයක ඇනෝනිමස් කමෙන්ටු දැමීමේ හැකියාව නැති කිරීම අසාධාරණයක් ලෙස හැඟී ගිය බැවින් ඇනෝ කමෙන්ට් දැමීම සක්‍රීය කර ඇත.

     මා විසින් මේ බ්ලොගය විශේෂ කොට ලියන්නේ සයිබර් අවකාශයේ තරුණ මිතුරු මිතුරියන් වෙනුවෙන්ම බව විශේෂයෙන් කිව යුතුය.සුබසෙත ,රිවිරිසි වැනි ජ්‍යොතිෂ පුවත්පතක ඇති ජ්‍යොතිෂ ලිපියක් මුළු රටේම ඕනෑම තැනක සිටින කියැවීමේ හැකියාව ඇති ඕනෑම වයසක අයකු කියැවීමේ පොදු සම්භාවිතාවක් ඇත.අගනුවර රජයේ හෝ පෞද්ගලික ආයතනයක ඉහළ තනතුරක් දරණ නිලධාරියකුට මෙන්ම ඈත එපිට ගම්මානයක කඩපිලක් ලඟ සිටින ගැමියකුට සුබසෙත වැනි ජ්‍යොතිෂ පුවත්පතක් කියැවීමට අවස්ථාව ලැබිය හැකි වුවත් ජ්‍යොතිෂ බ්ලොගයක ලිපි කියැවීමට වැඩිපුර අවස්ථාව ලැබෙන්නේ මා ඉහත සදහන් කළ සීමිත පිරිසට පමණි.මා නිතරම සදහන් කරන පරිදි බ්ලොග් ලියන අපි එක පවුලක් සේ බැදී ඇත.අපි ලියන දේවල් වැඩිපුර කියවන්නේ බලන්නේ බ්ලොග් ලියන අපි අපිමය.බ්ලොග් ලියන්නන් 10 ක් 15 ක් හෝ ඊට වැඩි පිරිසක් එකතුවී තනි බ්ලොගයක් ලිව්වත් එය ජනප්‍රිය වීමට අන් අයගේ සහයත් අත්‍යාවශ්‍යවේ.බ්ලොග් අවකාශය තුල හොදම මිතුරන් ඇති කර ගැනීම හෝ සතුරන් ඇති කර ගැනීම දෙකම නරකය.අවශ්‍ය වන්නේ සියළු දෙනා එක පවුලක් සේ එකට බැදී සිටීමය.(ඉලංදාරියාට පිහිට වීමේදී මෙම පවුල් බැදීම පැහැදිලිව දැකගත හැකි විය.)මාගේ ලිපි අගේ කරමින් අනන්‍යතාව පැහැදිලිව දක්වමින් ප්‍රතිචාර දක්වන්නා විශේෂ මිතුරකු ලෙසවත් මගේ ලිපි විවේචනය කරමින් ඇනෝ කමෙන්ට් දමන්නා හෝ මා "පොරමඩලාවේ පොරක් " කරමින් "හීනියට මඩක් ගසන්නා "සතුරෙකු ලෙසවත් සැලකීමට මා සූදානම් නැත.ඔවුන් සියල්ලන්ම මා සලකන්නේ සිංහල බ්ලොග් පවුලේ සාමාජිකයන් ලෙසයි..


 ප.ලි.
  මේ දක්වා මෙහි ලිපි ලියවූයේ මාගේ සිතැඟි පරිදි වුවත් මෙහි ඉදිරියේදී ලිවිය යුතු ලිපි කෙබදු විය යුතුද යන්න පිළිබදව පාඨක ඔබගේ අදහස් දැක්වීම බලාපොරොත්තු වෙමි.